من پہ وتی دُتکّءَ گُد دُتکگ من پہ وتی دُتکءَ سَریگ ‘ منگلی ‘مُٹ ‘ ھار’ کید ‘سُرکیءُ لالی چمپل درست زرتگ-
اَئید ءَ پَد منی دُتکّ ءِ آروس اِنت ‘میتگ ءِ دُرستیں جنک کائینت چاپ ءُ نازینک کوکارءُ دُرکّل بیت دُتکّءَ ھنی کن اَنت دُتکءَ جُل ءَ کن اَنت دُتکءَ سینگاراَنت دُتکءَ بانور کن اَنت-
*
اَئیدآتک ءُ شُت من وتی دُتکّ ءِ سرجمیں چیز یک جاہ کُتاں یک روچے ماھل منءَ ھال دات کہ جنک تئگیں اِنت ءُ بچک منی اِنت ـ
من گُڑتاں…..بانورلازم بچک ئے لوٹ اِت؟
ھاں تھنا چون آروس بیت؟…بچار گنجل ءُ وشدل آروس کتگ مُریدءُ ماھیں آروس کُتگ اوں دگہ دگہ للّا ءُ دُرھاتوں آروس کُتگ .راستاں تئ ماتءَ تئ پِت ءَ گوِں آروس کتگ ھاھاھاھا.ماھل کنداں ءُ مسکرا کناں منءَ سرپدءِکُت کہ جنک بے بچکءَ آروس کُت نہ کنت..!
ھاں …من جیڑگءَ کپتاں یک دراجیں ھــــاں ءِ جَت ءُ دلجم بوتاں پکا جنک وَ تھناآروس نہ کنت بچکے ءِ لوٹ اِت..نوں منءَ باوربوت….!
ترءَ گپے بگوشاں ماھل …!منءَ ھرام بات من پیسرا نہ زانتگ کہ آروس ءِ واستءَ بچک المی اِنت ـ
اے ےے گنوک -ھاھاھا ماھل ٹھک دات
*
منی ءُ ماھل ءِ اُمبرءَ اِنچوک پرک نیست اَت بس ماھل منیءَ چہ کمو ھمے واستءَ پُھتہ تِراَت کہ آئی ءَ اے چیزانی بابتءَ ھیالءُ دلگوش داشتگ اَت من ءَاے بابتءَ مُورے ءَ ھم گُوشءَ نہ تِج اِت پمیشکا بے پگر نازانتکار اَتاں ـ
ماھل گڑا تئ بچک کجءَ اِنت بیارے من وتی دُتک ءَ گوں آروس ئے دیاں….!
منی بچک شھرءَ شُتگ آروس واستءَ چیز کاریت
چے کاریت؟وتی بچکءَ بگوش باز چیزبیار شراِنت؟
ھو باز چیزکاریت ھنی بُو دُھن مھلب مِسک بانوری سرجمیں چیزان کاریت گوں پہ وتی دُتک ئے مات ءَ چِلیم گُڈاکو گدءُ گُشان ھم کاریت گوِں-
دُتک ئے مات کے اِنت؟
تو ئے گنوک ..دُتک کہ تئگیں گڑا مات ھم تو بئے…!
اناں سوچ یے من دُتک ئے مات نہ باں….!منءَ لج کنت جنک منءَ کلاگ گراں-
اڑے بہ بو پرواہ نیست اے وَ اسلی آروس ئے نہ اِنت مسکرائے درست جنک وتی دُتکانی مات بنت..تئ دُتک ئے آروس ءِ ھلاسیءَ پَد مھنازءِ دُتک ءُ پری گُل ءِ دُتک یے آروس بیت-
اووووں شر بلے تو جنکاں بگوش اللہ ئی نامءَ منءَ کلاگ مہ گراِت …ـ
شرررر بانک ترءَ کس کلاگ نہ گپت ـ
گڑا وتی بچکءَ بگوش وتی ترویے واستءَ شوکیں چیز بیارگوں….!
ھاھاھا شر …..!ما دوئیناں ٹھک دات ءُ دپ ءِ پُرءَ کنداِت ـ
منی دُتک ءِ آروس جریدگ اَت بلے ماھل ئے بچک گار اَت-
*
مات ءَ یک روچے گشت کہ وتءَ نوں شھم ءُ گراں بہ کن تئ ھبربندی بوتگ ـ
چے؟
منی ھبربندی پرچہ بوتگ؟منی ٹیلگ درآتکگ اَتاں من سرپد بوگءَ نہ اَتاں کہ مات چے گُشگءَ اِنت؟
اما منءَ بگوش ناں…؟
وتی پِتءَ جست کن ـ
من دگہ گپ ءِ شُمارا ھال دَیگ ءَ بے ھال آں کہ من ھچ ءَ سھیگ ءُ سرپد نہ اَتاں کہ یک روچے منءَ زورگِپت ءُ جُلّ ءَ اِش کُت-
من سک گریت کوکار کُت مات ءَ منی دَپ داش..ءُ…پِت ءَ کارچ کَش اِت بس نہ کن ئے…گڑا….!
من جُل ءَ اَتاں منی دلگوش گوں وتی دُتکءَ اَت-
منی سرجمیں دستگھارآتکگ اَتاں بے مُرادیں ماھل ھم آتک ءُ جُل ءَ سرءِ کَشّ اِت -منی دلءَ اَت ماھل ءَ جست کناں تئ بچک انگت نیاتکگ؟
ماھل کنداں منءَ ھال دات تو زان ئے تئ سالونک کے اِنت؟
من یکبرے پدءَ پچگُڑتاں….من سالونکءَ چے کناں؟
تئ آروس بوگءَ اِنت سالونک پُھلان اِنت شھرءَ شتگ پہ تو بانوری چیزکاریت-
منی جان ءِ بند بند ءَ تیروکے ءِ چِست بواں ءُ منی سَرءِ تہ توارکنگءَ اَت من ھیراں اَتاں …بگو پہ من ھِچ میار بس تئ جِند مہ اِت-
اے پاگل تئ آروسیں تئ سالونک اِنت تو نوں جُل ئے مرچی شپ جُل بندی اِنت نوں ترءَ یلءَ کنت؟
من کہ ماھل ئے سُکسُک اِش کُتاں منی جان رِتک منی ارساں منی جیگ دَست جَت من انچوش بے تواربوت آں کہ منی سَدرَگءَ یک رَگےءَ ھم نہ جَت-
منی دلءَ اَت کہ ماھلءَ گُشان منی جاگہ ءَ تو جُل ءَ بہ بو منءَ بِل کہ رواں وتی دُتکءَ سِینگاراں-
*
ھِنی بندءِشپ گوست منءَ پہ زور ھنی اِش کُت منی ھیال گوں وتی دُتک ءَ اَت کہ منی دُتکءَ وتی مراد نہ دِیستاں من وتی دُتک ءَ را شوک نہ کُت -منی دُتک کلمانٹ بوت ـ
پَدءَ دومی شپءَ منءَ ھال اِش دات کہ مرچی شپ نکاح اِنت …! اے ساھت ءَ من گُشت نہ کناں کہ یک دمانے ءَ منی دلءَ چنچوھزاررَندءَ ڈک ڈک کُت-
ماھل آتک ءُ جُلءِ تہءَ منءَ سُکسُک ءُ ھلوت ءِ کُت ….! تو گپے ءَ سھیگ ئے؟
منی جان ءِ بوگ ءَ بوگ ساہ کُت ـ من بلاھیں گینے آسردے کَشّ اِت ـ
منی دپءَ پہ بے انّانی درآتک …شُکرے-من نی کمیں دلجم بوتاں اللہ ءَ منی سئے شپءُ سئے روچءِ بے وابی ءُ دعا کبول کُتاں ـ
دمانے ءَ پَد ماتءَ جُل بُتک – من گوں ھنی ئیں دست ءُ پاداں پاد شپاد دِرکءَ دیم پہ وتی دُتکءَ شُتاں ـ بے ساھیں دُتک بزکارھِچءَ سَھیگ نہ اَت کہ من ھم نیم بانور بوتگ اَتاں ـ
من وتی دُتک دلءَ را داشت ءُ چو کسانیں تِپلءَ گِریت ءُ گوں دُتکءَ وتی دلءِ سرجمیں زنگ رِتکاں ـ
*
آروچی ءُ مرچی ئے میاں ءَ دوازہ سال کُبل بوتگ آروچی منی اُمرنوکی چاردہ سال بوگی اَت مرچی منی اُمبربیست ءُ ھشت ءَ گوستگ-آ روچی کہ منءَ ماھل جُست کُت تئ ھون چِکہ روچءِ سرءَ کایاں ءُ داں چِکہ روچءَ دار اَنت؟
من ھیراں ءُ ھَبکہ بوتاں ماھلءِ دپ چاراِت ءُ جست کُت کہ چونیں ھُوں؟
آروچی ماتءَ کہ جُل پَچ کُت من نہ زانت چے بوگءَ اِنت ماھل ھمے گُشت کہ پُھلان چہ شھرءَ آھگءَ بیتگ راہ ءَ بے گواہ ءُ گار اِنت ـھِچ ھال ءُ اھوال ءِ نِیست ـ
*
نوں من ھَمک جُماجُل ءَ بنداں دست ءُ پاداں ھّنی کناں ءُ وتی بانوری یے سُھریں پوشاکاں پوشاں پُھلان ءِ اکسءَ دیم ءَ کناں پَلنگ سرءَ بے توارءَ ننداں ءُ دلءِ سِیرءَ ارس گواراں ءُ کترہ پہ دماں گُوشاں گوں دروازگءَ کناں بلکیں اے ساھت ناں آساھت دروازگ توار کنت ءُ سرگوپ کَیت ءُ گُشیت کہ جنکان یک کِر بئے سالونک گوزاِت-
ءُ بلکیں منی دستگھار ماھل کَیت منءَ ھَلوت ءُ سُکسُک کنت ءُ گُشیت ـــ شَمی گنوک مستاگءَ بدئے تئ سالونک پُھلان پیداک اِنت ـ
