(من اے آزمانک چہ سِندی زبانءَ رجانک کتگ، آزمانکار جمال ابڑو اِنتءُ آزمانکءِ نام”خمیسے جو کوٹ”اِنت۔ غلام رسول کلمتی )
زمستان وتی موجان اَت، چہ گْوھرءِ بازیءَ سوٹر ھم بوپءِ سرا نندگی جاگہءَ گْورا کتگت۔ مپلر گوشاں پتاتگت ءُ کوٹ گْورا کتگت ءُ کوٹءِ سرا اوورکوٹ۔ پہ ناکامیں دلے چست بیتگت اتاں۔ آپ جو برپءَ سارت اَتءُ گوریچ ءِ سارتی بدن ءَ بُرّان اَت۔ من نزکُرّان پگّاہءَ مسیتءَ شتگ اتاں۔ بازیں زھمت ءُ تکلیف ءَ پد وتی دلءَ حیال کتگت کہ حدا مئے نمازیانیگ اِنت ءُ بسّ۔ بے نمازی ھِچ درد نہ ورنت۔ وتی نمازی بیگءِ سرا من پہر بستگت۔ وھدے چہ مسیتءَ درکپتگ اتاں گڈا گْوھرءِ توپانءَ منا چہ ھمے پہر ءَ زِبہر کتگ اَت۔ زمین ءُ آزمانءِ نیاما بید گْوھر ءُ گْوپشءَ دگہ ھچ نیست اَت۔
یازدہ سالی ئیں خمیسہ مدام کِشک ءِ سرا اوشتاتگتءُ دلوتاں چارینگ اَت۔ آئیءَ جامگ گْورا نہ یت، یک گرمیں دِرتگیں کوٹے کہ آئیءِ سرا مزنیں پچّے پِر اَت، آئیءِ گْورا اَت۔ سیاہیں لانکیگے آئیءِ چِرّک اَت چِلّی ئیں کلاھے آئیءِ سرا اَت۔ ھر پلّوا نمب اَت۔ آئیءِ دوئیں دست بگلانی چیرا اتنت ءُ باسکانی نیاما چہ وتا دراج تریں لٹّے گون ات ئیءُ نزکُرّتگت۔ وھدے آئیءِ چمّ منا کپتگ اتنت، منا کُنّت ئی کتگت”مُلّا او مُلّا”۔ من گُشاد گُشادءَ گْوستگ اتاں آئیءَ چہ پُشتا توار جتگ اَت "مُلّا او مُلّا”۔
من وتی حداءِ نیمگا شتگ اتاں ءُ آ وتی دلوتانی پلّوا۔ من پہ وتی جان دُراھیءُ وشحالی ءَ چہ پاکیں حدا ءَ دعا لوٹِتگ اَت ءُ آئیءَ ماش ءِ کِشار چہ دلوتاں پہریزتگ اتءُ آدروھیں ڈگارءَ دلوت چارینتگ اتنت ۔
”مُلّا او مُلّا” آئیءَ وتی گُٹّ زیمر دات ءُ توار کت۔ تہاریءَ آئیءِ سیاھیں لنٹانی نیاما اسپیتیں دنتان تْرپتنت ءُ آئیءَ ٹہک دات ءُ کندِت۔
"بوشت ترا چاراں” من وتی پاد تْراپینت انت ءُ گْوشت۔
آئیءَ کیکراٹے(ا) جت، ماش ءِ کِشار ءَ لپاشان، بنّواں(2) دؤرکنان کمیں دیر شُت، چَکّ ئی جت ”بیا ناں بیا” گْوشت پدا ٹہک ئی دات ءُ منا گیشتر کُنّت ئی کت۔
یک بانگواھےءَ منی دستءَ کپت۔ من شہماتے جت۔ یکبرے آ اجکّہ بوت ءُ بہمنت کہ اے چے بوت۔ پدا آئیءِ زنوکءَ لرزگے زُرت ، لوس ئی لوجان بوتنت ءُ گرانز پچ بوتنت ءُ لگّت گریوگءَ گوں آئیءِ گْریوگءَ ھِکّگ ھم ھوار بوتنت۔
خمیسہ پیسرا من مِڑءُ جنگءَ دیستگ، اگاں کسے ءَ بجتیں، گوں آئیءَ مان اتکگ اتءُ پٹ لعنت ءُ زاہ ءُ بد ئی کتگ اتءُ دیر اوشتاتگت ءُ ڈوک ئی جتگ اَت۔ بلے نہ منا زاہ ئی دات ءُ نہ تتک ءُ ڈوک ئی جت۔ بسّ گریوگا اَت۔ فجر ءِ بانگءِ توار منی گوشاں کپت ، من شتاں نماز ونت ءُ واتر بوت آں۔
گوں باسکاں دیم ئی چیر داتگت ءُ دنیگا گْریوگا اَت۔من کموکے مہتل بوت آں ، پدا دلءَ گْوشت چو مہ بیت منا زاہ بدنت ءُ ڈوک بہ جنت۔
دومی بانگواہ پدا کہ من ظاھری دات، خمیسہ ءِ توار اتک "مُلّا اومُلّا”۔ نزاناں مُلّا ءَ ایشیءِ کجام بیرے پِر اَت۔
روچ دراتکگ ات، من چہ خمیسہ ءِ لوگءِ کشءَ گْوزگ اتاں من دیست کہ یک سِستہ بندیں تہتے ءِ چکّا خمیسہ ءَ رلّی یے پتاتگ ءُ دراج اِنت۔ خمیسہ ءِ مات کہ سکناں مُچ کنگ اَت، گْوشت ئی "ھما کہ گوں دلوتاں اتکگ، دوتل اِنت کپتگ، ایشیءَ دپارے ورگ ھم نہ وارتگ۔ چوناھا ماھے بیت کہ دوتاکی تپے ایشیءِ بڈّءَ کپتگ۔ من مُلّا نورمحمد ھم گْوشتگ کہ بندے بدئے”۔
من رلّی لیٹینت۔ خمیسہ گوں وتی درتگیں کوٹ ءَ ایر اَت۔ سیاھیں رنگ بتّر سیاہ ترتگت۔ چمّ ئی سُہر اتنت، دپ ئی پچ اَت ءُ گج ءُ کپ اَت۔ کُچکیں(3) دنتان نِجتگ اتنت۔ سرئی چو آس ءَ روک اَت۔ چیہالے چہ دپءَ دراتک ئی ، آئیءِ مات درِکءَ اتک۔
خمیسہ ءِ پت لوٹائینت، ھسپتال شش میل دیر اَت۔ ڈاکٹر ھم بے زرّ ءَ نہ چارنت۔ چُکّ بسّ دمانےءِ مَیمان اَت۔ چونیں دوزواھی یے چہ منی دلءَ چست بوت، من وتی گْور ءِ کوٹ کشت ءُ خمیسہءَ پِر دات۔
خمیسہ مُلّاءَ ششت ءُ سواب کت۔ من انتر آورت ۔ آئیءِ ھیرتیں دنتان دنیگا گْوھرءِ گِلگءَ کنگا اتنت۔ سْرپ بست ءُ نماز ونت، منی کوٹ مُلّاءَ زُرت۔
دومی بانگواہ ءَ آئیءِ کستریں برات مِہرؔ دلوتاں چارینگا ات، خمیسہ ءِ دِرتگیں کوٹ مِہر ءِ گْورا اَت۔
1۔ کیکراٹ چیہالءِ وڑیں بارگیں توار کہ گُٹّ زور پردیگ ءُ کشّگ بیت۔۔۔۔۔ 2۔ بَنَّو(بَن،نَو) ڈگارانی کسانیں بند۔۔۔۔۔ 3۔ کُچک(کُشک) اسپیتیں گُرّے۔
