سریچک  (خلیل جبران)

بلوچی رجانک: مشتاق رسول

یک روچے من باغءَ مک کتگیں گوں سریچکءَ گشت:
تو اے باغءَ اوشتگءَ  دمبرتگ…

آٸی ءَ گشت:
”ساہداراں ترسینگءِ تام ہمنچو وشءُ شرکن انت کہ من چہ ایشیءَ کدی ھم دم نہ براں…“

من یکساعتے جیڑہ ات ءُ گشت:
”اے راستیں پرچہ کہ من ھم اے وشیءِ لذّت چش اتگ…“

آئیءَ گشت:
”ہٸو  ھما مردم کہ آہانی بدن کہ چہ کاہءُ بُچاں پُر بہ بیت آ چہ اے لذتءَ سرپد بوت کن انت..“

اے گپءِ اشکنگءَ پد من چہ اودا رہادگ بوتاں، بلے من اے نہ زانت کہ آئی ءَ منی توسیپ کت یاکہ منی سرا تژن جت؟

یک سالے گوستءُ ہمے دار ءِ سریچک یک فلاسفرے بیتگ اَتءُ یک رندے پدا چہ ہمائی کرا شِہ گوستاں کہ من دیست آئی ءِ سرا دو کانگیاں کُدو بستگ ات.

Related Articles

جواب دیں

آپ کا ای میل ایڈریس شائع نہیں کیا جائے گا۔ ضروری خانوں کو * سے نشان زد کیا گیا ہے

Back to top button
Close
Close