سریچک ( آزمانک )

پریم چند ءِ کسہ ءِ ” ہوری ” همینچک پیر بوتگ ات کہ آئی ءِ داں مچاچ ءُ برواں هوں اسپیت اتنت – سرین ئےِ دوتل ات – دستانی رگ سُهرچکیں ءُ گرناکیں گوشت ءِ سرا ٹنگرتگ اتنت –

اے سَند ءَ آئی ءَ دو مردیں چک بوتگ ات – کہ نو نیست اتنت – چہ آهاں یکے گنگا ءِ کور ءَ جان شودگ ءِ وهد ءَ بُکیت ءُ دومی پلوس ءَ گوں میڑے ءَ مریت – گوں پلوس ءَ آئی ءَ چیا جنگ کتگ ات اے چشیں مزنیں گپے نہ ات ، همے کہ مردمے وتی جند ءَ بزانت ءُ وتی کش ءُ گور ءِ بے تاهیری ءَ بماریت تہ گوں پلوس ءَ جنگ کنگ یک ابرمی گپے بیت – بس گون اشیا هم انچش بوتگ ات – – – ءُ کماشیں ہوری ءِ دست ننگار ءِ مُشت ءِ دارگ ءَ لگشت انت کمے لرز اتنت ءُ پدا دوار وسرا وت تُرند بوت انت –
آئی ءَ گوک هکل اتنت ءُ ننگار ءِ کمیر زمین ءَ دران بوت ءُ دیما روان بوت –

اے روچ ءَ آزمان ءِ دیم روچ ءِ درایگ ءَ پیش سک سُهر ات ءُ ہوری ءِ لوگ ءِ پیژگاه ءِ چات ءِ سرا پنچیں چُک لُب ءُ سبا نشتگ اتنت ءُ جان شودگ ءَ اتنت – آئی ءِ مستریں نشار چہ چات ءَ آپ کشاں آهاناں پریچان ات ءُ آ سٹ ءُ کپ کناں وتی جاناں لتاراں آپاں ترینزینگ ءَ اتنت –

کستریں نشار بلاہیں نان پچگ ءَ ات ءُ تیچ ءَ کنگ ءَ ات – ءُ ہوری ءَ لوگ ءِ تہا گُد مٹ کتگ ات انت ءُ وتی پاگ ءَ سرا بندگ ءَ ات ، وتی پاگ ئےِ بست ءُ دریگ ءَ ایریں آدینک ءِ دیما وتا چار ات ئےِ – – –
آئی ءِ دیم ءِ کرچک گیشتر بوت انت –

آئی ءَ نزیک ءَ درتکگیں ” ہنومان ” ءِ گونڈیں اکس ءِ دیما وتی چم نز کت انت ءُ دست ئےِ بست انت ءُ سرئےِ جهل کت ءُ پدا چہ دروازگ ءَ گوست پیژگاه ءَ اتک –
” شما درست گیشتگ ات ؟” آئی ءَ گوں بُرزیں توارے ءَ پُرس ات –
” هو ابا — ” دراهیں چُکاں دپ یک کت گُشت – نشاراں وتی رتکگیں گشان شر سرا کت انت ءُ دست اش گُشاد کت انت – ہوری ءَ دیست کہ یکے ہوں نہ گیشتک ءُ ساڑی نہ انت – دُراه دروگ بندگ ءَ اتنت – آئی ءَ پگر کُت کہ اے دروگ پہ مئے زند ءَ چینچک اژدری انت – اگاں بهگوان ءَ مارا اے دروگ ءِ وڑیں بُودے مداتیں مردم درست مران بوتگ اتنت – آهانی گورا زندگ بوگ ءِ هچ نیمون پشت نہ کپتگ ات – اول سرا ما دروگ بندیں ءُ پدا پہ آئی ءِ راست کنگ ءِ جهد ءَ داں دیراں زندگی کنیں —
پہ همے دمان ءِ بستگیں دروگ ءِ راست کنگ ءَ ، گوں وتی وساں جهد ءَ اتنت – دانا وهدی ءَ ہوری ءَ رون ءِ ازباب چت ءُ نز آؤرتنت — نو آ راستی ءَ گیشتگ اتنت –

آئی ءِ ڈگار ءِ کشار ءَ گُمره کتگ ات ءُ رونیگ ات ءُ مروچی ڈگار ءِ رونگ ءِ روچ ات –
انچو سما بوتگ ات کہ گُش ئے مروچی شادهی روچے – کُل پہ واهگے ڈگار ءِ سرا سر بوگ ءِ زوت زوت ءَ جهد ءَ اتنت – آہاں دیست کہ روچ ءِ سُهریں برانزاں سرجمیں لوگ وتی سِهر ءِ هساراں زرتگ –
ہوری ءَ چادر بڈا کُت ءُ پگر جت چونیں وشیں وهدے اتکگ نا مُنشی ءِ بیهار نا اُستا ءِ بانجیگ ءُ نا انگریز ءِ زوریں پُلگ ءُ نا واجکار ءِ بوہر — آئی ءِ چمانی دیما سبزیں گب لُڈگ ءَ اتنت –
” بریں ابی ” آئی ءِ مستریں نماسگ ءَ آئی ءِ لنکک گپت ، آ دگہ چُکاں آئی ءِ پاد امباز اتنت – مستریں نشار ءَ لوگ ءِ دپ نہ گپت ءُ کستریں نشار ءَ نانانی گرنچ سرا کُت –
” بیربجرنگی ” ئےِ توار پر جت ءُ کُل چہ کمپان ءِ دروازگ ءَ ڈن دراتک انت ءُ دمک ءَ اتک انت ءُ پدا راستی نیمگ ءَ پرچکر اتنت ءُ دیم پہ وتی ڈگار ءَ راه گپت انت –
میتگ ءِ دمک ءُ دراں مردمانی رو آ ات – مردم وتی ڈگاراں رو ءُ آ کنگ ءَ اتنت – کلانی دل وش ات – کلانی چم گوں وتی ڈگارانی رون بوگ ءَ رُژنا اتنت –

ہوری ءَ مار ات کہ زند چہ زیک ءَ مروچی وشتر انت – آئی ءَ چَک جت ءُ وتی پُشت ءَ آؤکیں چُکاناں چار ات – انچش اتنت ، زانگ بوت کہ دهکانکاری چُک انت – سُهرچکیں ءُ لاگریں — کہ موٹلانی پرگانی توار ءَ ءُ موسم ءِ پادبرمش ءَ تُرس انت – نشار هم انچش اتنت چو کہ نیزگاریں دهکانکارانی جنوزام بنت – گشان اش دیمدار کتگ اتنت ءُ ماں گدانی کرچکاں نیزگاری چو بوٹانی وڑا چیر ات –
آئی ءَ سر جهل کُت ءُ راه گپت – میتگ ءِ گُڈی لوگ ئےِ گوازینت دیما پراهگیں ڈگار اتنت – نزیک ءَ آپ کشیں گلگلے بے تواری ءَ اوشتوک ات – شریش ءِ چیرا کچکے بے سمائی ءَ واب ات – دیر بنجاهے ءَ چیزے مادگ ، گامیش ءُ کائیگر کدیم ورگ ءَ ات انت ءُ پریشتگ ءَ اتنت –

هر نیمگ ءَ کہ چم شانک دات انت گب ءُ هوشیں ڈگار اتنت — چہ اشاں گستا کمے دُور تر وهدے اے کلیں ڈگار کُٹ انت ءُ پدا گونڈیں جُوے ءَ آ دست گستائی ہوری ءِ ڈگار ات – کہ جَو گوں وتی رَستگیں هوشاں لُڈگ ءَ اتنت –
آ دُرست چہ دُور ءَ ڈگارانی بندانی سر ءِ روگ ءَ انچو درا بوت انت گُش ئے زاناں رنگ رنگی ئیں گُدانت کہ کشارانی تہا لاپ موشی کناں ءُ روان انت — آ کُل دیم پہ وتی ڈگار ءَ روگ ءَ اتنت – آهانی دیما بلاهیں سورگیں زمینے ات کہ هچ نیمگ ءَ هچ سبزاچکی گندگ نہ بوت ءُ بس کواپتگیں هاکے ات کہ گوں پاد ءِ ایر کنگ ءَ ایر بُکتگ ات – ءُ هاک چو پُر ءَ اتنت انچو کہ آئی ءِ دویں چُک ماں ” چتا ” ءِ سرا سُتکگ ءُ پُر بوتگ اتنت – ءُ گوں دست جنگ ءَ چو ریک ءَ شنگ اتگ اتنت – آ سورگ مدان مدان ءَ دیما ودّان ات – ہوری ءَ گیر اتک گوستگیں پنجاهیں سالاں آ دو گواز دیما ودّ اتگ ات – ہوری ءِ دل ءَ ات کہ داں چُک ورناه مہ بنت اے سورگ منی ڈگار ءَ مہ گیپت – ءُ دنا وهدی ءَ وت کجام سورگے ءَ هوار بیت –
ڈگارانی بندانی نہ کُٹوکیں درچ ءُ آئی ءِ سرا ہوری ءُ آئی ءِ کهول ءِ مردمانی جُنزوکیں شپادیں پاداں —
روچ چہ آزمان ءِ رودرتکی دریگ ءَ سَرُک کنگ ءُ چارگ ءَ ات –

راه ءِ روگ ءَ آهانی پاد هاکاں سگار اتنت – کش ءُ گور ءِ ڈگارانی تہا مردم وتی ڈگارانی رون ءَ دلگوش اتنت آ رو ءُ آؤکاں گوں بیا ءُ هیر کنگ ءَ پد ، پدا گوں گیبی جزبگے ءَ جَواں گوں داساں رُنان ءُ یک نیمگے ءَ مُچ کنان اتنت –
آهاں یک ، یک ءَ چہ جُو ءَ دور کت ، جُو ءَ ترمپے آپ هوں مان نہ ات – –جُو ءِ تہ ءِ ریک هواریں هاک چٹا هُشک ترتگ ات ءُ آئی ءِ سرا وڑ وڑیں نکش ءُ نگار جوڑ ات انت – آ آپ ءِ رند پد اتنت — ءُ دیما سرسبزیں ڈگار زاهر ات – کُلانی دل گل ءَ بال ات — ڈگار کہ رون بیت تہ آهانی پیژگاه پُگ ءَ پُر بیت ءُ امبار چہ دان ءَ گڑا تهت ءِ سرا نندگ ءُ برنج ءِ ورگ وش انت – کجام باکارگ کئیت لاپ ءِ سیر بیگ ءَ پد آ درستاں بس یک برے پگر کُت –
یبرا ہوری ءِ پاد مِرّ بیتاں آ درست هم جل اتنت – ہوری ءَ گوں ہیرانی ءَ ڈگار ءِ نیمگ ءَ چار ات – آ برے ہوری ءُ برے ڈگار ءِ نیمگ ءَ چارگ ءَ اتنت کہ یبرا ہوری ءَ باهند کُت ءُ کمے گام جنگ ءَ پد توار ئےِ پر جت –
” هاں ابا تو کئے …. کئے تو …؟”
ءُ پدا درستاں چار ات کہ چہ ڈگار ءِ تہا کس پسو دیگ ءَ نہ انت – نی آ نزیک ءَ رستگ اتنت –
ڈگار ءِ دومی نیمگ ءَ داس ءِ چر چر ءِ توار پیداک ات – آ کمیں تکانسر بوت انت – پدا ہوری ءَ پہ مردی هکل کت –
” کئے تو کوٹک هبر چیا نہ کن ئے ؟” ءُ وتی دست ءِ داس ئےِ گیگ کُت –
یبرا ڈگار ءِ دومی سرا یک هڈ ءُ کامپول دروشمے درا بوت انچو گش ئے بچکندگ ءُ آئی ءَ چارگ ءَ انت – پدا آئی ءِ توار گوشاں کپت –

” مناں ناکو ہوری — من سریچکاں !” آئی ءَ وتی دست ءِ داس بُرز کُت ترینت ءُ پسو دات –
چہ تُرس ءُ بیم ءَ درسانی کوکار گٹ ءُ گلواں گٹ اتنت – دیم اش زردی ءَ مانشانت ءُ ہوری ءِ لُنٹانی سرا پِیلکّے ءَ بست — دمانے ءَ آ مِهہ بوت ءُ بے تواری ءَ نہ سُر اتنت — آ دمان چینچک دیریگ ات ؟ یک دمانے ، یک کرنے یا کرنانی کرن — اے اشانی تہا کس ءَ نزانت – دنا وهدی آهاں ہوری ءِ چہ زهر ءَ پُریں لرزوکیں توار نہ ہشک کُت آهاں نزانت کہ ما زندگیں –
” تو — سریچک —اے توئے – اڑے ترا من وَ وتی ڈگار ءِ پانیگی ءِ هاترا جوڑ کتگ — گوں بمبو ءِ راڑاں ءُ ترا من هما شکاری ئیں انگریز ءِ گُد پر کت انت کہ آئی ءِ شکارانی سر دیوک منی پت ات ءُ روگ ءِ ساهت ءَ آ گل بیت گوں همے گلی ءَ وتی درتگیں هاکی رنگیں گداں منی پت ءَ دنت ءُ روت – ءُ تئی دیم گوں منی لوگ ءِ کلنڈیں دیگ ءَ جوڑ بوتگ ءُ اشی ءِ سرا من همے انگریز ءِ کُلاه داتگ – اڑے تو ء بے ساهیں بُت منی ڈگار ءَ رُنگ ءَ ئے ؟”
ہوری گپ جنان ءُ دیما کنزان ات ءُ سریچک آئی ءَ چاراں ءُ انچو بچکندگ ءَ ات کہ گُش ئے آ ہوری ءِ گپاں هچ مان آرگ ءَ نہ ات – انچو کہ آ نزیک ئے اتک چار ات ئےِ — داں ڈگار ءِ چارکے ءِ کد ءَ آئی ءَ رُتگ ، سریچک آئی ءِ گورا اوشتاتگ ءُ بچکندگ ءَ انت – آ درست ہیران بوت انت کہ اے داس چہ کجا اشیا رستگ — چُنت ماه ات کہ آهاں دیستگ ات کہ سریچک گوں هورکیں دستاں همے جاه ءَ مِکّ ات — بلے مرچی — آ مردمے ءِ وڑا ات – گوشت ءُ پوست ءِ هماآنی وڑیں مردمے — اے ندارگ ءِ گندگ ءَ ہوری گنوکیاں گپت – آ دیما کنز ات ءُ آ ئےِ هتر دات — بلے سریچک چہ وتی جاه ءَ هچ وڑا نہ سُر ات البہ ہوری چہ وتی تیلانک ءَ وت شُت ءُ دُور کپت — درستاں پُوانک دات ءُ ہوری ءِ گورا شُت انت – آئی ءِ دست وتی سرین ءَ ات ءُ پادیگ ءِ جهد ءَ ات — درستاں آ کُمک کت ءُ آ ترس ات ءُ سریچک ئےِ چار ات ءُ گُشت ئےِ – ” تو — تہ منا گیش تونگر بوتگ ئے سریچک ! چہ منا —؟ همائی ءَ کہ ترا گوں وتی دستاں جوڑ کتگ پہ وتی ڈگار ءِ پانگی ءَ "-
سریچک یکوی بچکندگ ءَ ات ، پدا گُشت ئےِ – ” تو وسرا زهر ئے ناکو ہوری من وَ بس وتی بهر رُتگ ڈگار ءِ چارکے —”
” بلے ترا اے هک کیا داتگ منی چکانی بهر ءِ برگ ئے – تو کئے ؟”
” منی هک انت ناکو ہوری — پرچا کہ من استاں — ءُ من اے ڈگار پهازتگ "-
” بلے من وَ ترا بے ساهے سرپد بوتگ ءُ ترا ادا مِکّ کتگ ءُ بے ساهیں چیز ءَ هچ هک نیست – اے تئی دست ءِ داس چہ کجا اتکگ ؟”
سریچک ءَ یک بلاهیں ٹهکے دات ” تو سکیں نادانے ئے — ناکو ہوری ! تو وت گومن گپ ءَ نہ ئے ! — ءُ پدا منا بے ساه گشگ ءَ ئے — ؟ ”
” بلے ترا اے داس ءُ ارواه کیا داتگ انت —؟ من وَ نداتگ اتنت !”
” اے منا چہ تو رستگ — هما روچ ءَ تو پہ منی جوڑ کنگ ءَ بمبو راڑ ، راڑ کت – شکاری ئیں انگریز ءِ درتگیں گُد آؤرتگ اتنت ، لوگ ءِ کلنڈیں دیگ ءِ سرا منی چم ، پونز ءُ گوش اڈ کت انت – چہ هما روچ ءَ زند سُر ءُ پُر کنگ ءَ ات ءُ اے کل هوار بوت انت ءُ من جوڑ بوتاں ءُ داں ڈگار ءِ دان کپگ ءَ من ادا اوشتاتگاں ءُ یک داسے چہ منی جند ءِ اندر ءَ مدان مدان داریاں بوت — ءُ وهدے ڈگار رونی بوت داس منی دست ءَ بوت – بلے من چہ تئی امانت ءَ خیانت نہ کتگ — من مرچگیں روچ ءِ وادریگ بوتگاں ، مرچی کہ تو وتی ڈگار ءِ رُنّگ ءَ اتکگ ئے — من وتی بهر هم رُتگ، اے زهر گرگی گپے نہ انت — سریچک ءَ مدان مدان ءَ درستیں گپ جت انت — داں اے کُل منی گپ ءَ شر سرپد بہ بنت –
” اناں چُش بوت نہ کنت اے کل پندل انت –  من ترا ساهدارے نہ منّاں اے کل دروگ انت من چہ ” پنچائت ” ءَ اے سوڑگ ءَ کنائیناں ، تو داس ءَ  دور دئے من ترا بُوچّ ءِ ٹالے هوں برگ ءَ نیلاں —   ہوری ءَ کوکار کت ءُ سریچک ءَ بچکند ات ءُ داس دور دات –

میتگ ءِ سلاهجاه ءَ شر جنوک نشت انت ” — مردم ءُ سرکماش کل ساڑی ات انت – ہوری — گوں وتی نماسگاں نشتگ ات بازیں گماں آ مونجاه ات – آئی ءِ نشار گوں آدگہ اوشتاتگیں جنین آدمانی رم ءَ اوشتاتگ اتنت ءُ سریچک ءِ ودار ات – مروچی مروچی شر جنوکاں وتی سوڑگ کنگی ات – جیڑه ءِ دویں مرداں وتی گپ گشتگ اتنت –
آهر چہ دُور ءَ سریچک ٹِل ءُ ملان آیگ ءَ دیست اش — کلانی چم همائی ءَ سک اتنت – آ هما داب ءَ بچکندگ ءُ پیداک ات – انچو کہ آ سلاهجاه ءَ سر بوت – کل وسرا وت پاداتک ءُ اوشتات انت ءُ کلانی سر جهل بوت – ہوری گوں اے اشانی گندگ ءَ سِٹ ات آئی ءَ انچو سما بوت کہ سریچک ءَ اشانی ایمان بها زرتگ – شرجنوک ءِ هک کن بها زرتگ – آ وتا چو هار ءِ بُرتگیں مرد ءَ چہ بے وتی وسی ءَ اد ءُ هود ءَ دز جنان ات –
” گوشدار ات — بیت کنت کہ اے منی زند ءَ وتی ڈگار ءِ گُڈی رون بہ بیت – سورگ انگت چہ ڈگار ءَ کمیں پشت انت – من شمارا سر ءُ سوج کناں کہ پہ وتی ڈگار ءِ پهازگ ءَ سریچک بهہ جوڑ مکن ات – دیم ءِ سال ءَ کہ شما گوکاں چیر کن ات — ءُ کِشّ ات – ءُ هور ءِ آپ ءِ هیات ڈگارانی کشاراں تج کنت تہ منا گوں بمبوے ءَ بہ بندات ءُ همودا مِکّ کن ات — سریچک ءِ جاه ءَ من وت شمئے ڈگارانی چار ءُ گزار ءَ داں هما وهد ءَ کناں داں شمے ڈگار رُنّگی بہ بنت ، داں سورگ مہ ئیت ءُ شمے ڈگارانی هاکاں مہ ساڑینت – منا چہ هودا دُور مکن ات — پرچا کہ سریچک بے ساه نہ بیت – چہ وتا آئی ءَ وسرا وت ساه مان بیت ءُ آئی ءِ هستی آئی ءَ داسے دست ءَ دنت ءُ ڈگار ءِ چارکے همائی بهر ءَ کپیت "- ہوری ءَ گُشت ءُ پدا مدان مدان ءَ دیم ئےِ دات پہ وتی ڈگار ءَ – آئی ءِ نماسگ آئی ءِ رند ءَ گون اتنت ءُ پدا آئی ءِ نشار ءُ میتگ ءِ اے دگہ مردمانی هم سر جهل ات ءُ روان اتنت –

ڈگار ءِ سر ءَ سر بوگ ءَ ہوری کپت ءُ آئی ءِ ارواه ءَ بال کُت – آئی ءِ نماسگاں آئی ءَ گوں بمبوے ءَ بندگ بندات کُت ءُ اے دگہ همے ندارگ ءَ چارگ ءَ اتنت – سریچک ءَ وتی سر ءِ کلاه سر چِت ءُ دلبند ءَ داشت ءُ وتی سر ئےِ جهل کت –