ناکو اَلُّو ءِ براک

ناکو تو وتی زند ءَ چُنت بر گوک یا که پس په هُدا ءِ نام ءَ کربان کتگ؟؟
"منی چُک! چو هُدا ءِ شگر بیتگ که من ءَ سئے وهدانی ورگ هر وهد ءَ رس اتگ. بلے کربانی کنگ ءِ تاگت من ءَ زند ءَ یکبرے بوتگ. منی سک واهشت بوتگ که من هم ائید ءَ گوسکے هُدا ءِ نام ءَ کربان به کناں. بلے منی واهشت مدام بس واهشتے بوتگ.
یک سالے هُدا ءَ من ءَ داتگ ات. من ءَ لک کلدار گون ات ءُ من دیم په منڈی ءَ راهدگ بوتاں بلے راه ءَ من ءَ لهتے زهگاں ڈیک دات. آیاں ڈَبّوکے گون ات، ڈبّوک سر ءَ لهتے نادراهانی اکس جتگ ات ءُ انگریزی زبان ءَ چیزے نبشته ات. من نزیکتر بیتاں من هچ ونت وَ نه کُت بلے همے اکس که ڈبّوک سر ءَ لِچّوک ات، من هُورت چار ات ته اُمیتان ءِ اکس ات.
من ءُ امیتان همسروک بوتگ ایں. مئے کسانی یکجاهی ءَ گوستگ. ما شریں سنگت بوتگ ایں. بلے باز وهد انت اُمیتان گندگ نه بوتگ. ءُ مرچی که من اے اکس دیست من سک پدرد بوتاں. من همے گونڈل جُست کُت که اُمیتان ءَ زاناں چے بوتگ؟؟
گونڈلاں درائینت که اُمیتان ءَ دیر انت که شُمّک ءِ نادراهی ءَ گْورجتگ ءُ ڈاکٹر ۲۰ لک کلدار ءِ لوٹ کنگ ءَ انت. ناکو تو وَ زانے که اُمیتان ءَ بیست لک کلداری هاٹیگ مان نیست. پمیشکه ما زر یکجاه کنگ ءَ ایں که اُمیتان ءِ الاج کنگ به بیت.
من گونڈلانی هبر ایش کت انت ءُ گُشت، ” او من شر زاناں که اُمیتان ءِ مالی جاور چون انت. هیر منی جاور هم باز شر نه انت بلے من ءَ لک کلدار گون انت که من په ائید ءِ بُراک ءَ رکینتگ انت بلے هُدا امیتان ءَ زندگی به دنت، ائید ءِ براک ءَ من دیم سال ءَ کُشاں.”
من همے لَکّیں کلدار گْونڈلاں دات انت ءُ ایمن بوتاں. هما ائید ءُ داں روچ مروچی من چوشیں هزاراں امیتان دیستگ، لهتے همشام بوتگ، لهتے نادراه، لهتے آریپ ءُ کماش، لهتے نیزگار ءُ بے کس. منی براک کُشگ ءِ ارمان مدام بے سوب بوتگ بلے منی بُراکانی زر همُک سال من هرچ کتگ آں.