” اے منی گُڈی بوتل اِنت پکاپکاـ اگاں مَرچیءَ پَدتو منءَبوتل دیمءَ کنگءَ دیست گڑامنءَ پِٹ ءُ لانت بہ کن گڑا تو ھرچی گِلگ کُت کن ئے بہ کن ــ! گڑا ھَرچی ھِڑیسک ءُ پوشتءُ پاشت کُت کن ئے بہ کن ھلاس من گُشاں نہ وراں گڑا بھیسہ بہ کن نہ وراں ـ
آئی ءَ دستءِ سگریٹ پُرچَنڈءِ تہءَ ایرکُت ءُ گلاس چست کُت ـ
"تووو …! تو اے گپ ھَزار بَری نِشّہ بوتگے جَتگ پَدءَ سھبءَ بے ھال بوتگ ئے ءُاندگہ شپءَ پدءَ بوتل دیم ءَ کُتگ ءُ نشتگ ئے ـ تو وتی اے بدیں ھیلءَ یل کت نہ کن ئے مپتءَ چی ءَ منءَ اینچوستک ءُ باور دَیے…..؟ ”
آئیءَ چُکءِ پیشانی سَماراں ءُگوں لرزوکیں توارءَ گُشت ـ
دادینءَ پدءَگِلاس ایرکُت لَلّیں توارءَگُشگءَ اَت کہ” بس نی…! نی نہ واراں ” ـ
مھناز زَھرگِپتگ اَت "من ءَ سوچ ترا پہ اے نُھ ماھی تپلءَ بہ بیت کہ ایشیءِ پوڈر ھَپتگے بیت ھلاس اَنت شُدّءَ ایشیءِ لِلّک درآتکگ ترا ھرام بات سُدے پِرنیست "ـ
دادینءَسرچِست کُتءُ نیم چمی چُکءِ نیمگءَ پہ بے کماری چاراں ءُ ھِچ نہ گُشت ـ
"من نہ زاناں تئی سرءَ کجام کوہ پرشتگ کہ تو وتءَ پَرے ھالءَ کتگءُ منءَ گوں اے تپلءَ ازابءُ جنجالاں دَورداتگ ـ تئی یک شپےءِ شراب اے کُودکءِ شش ماہءِ شیرءُ پوڈربنت” ـ
ھمے گپاں پَدداں نیم ساھتءَ دوئیں نیمگاں بے تواری اَت ـ
چُک پہ نازانتی ماتءَ چارگءَ اَت ءُ دستءُ پاداں سُرینگءُ ھَوس کنگءَ اَت ـ
آئی ءَ پَدءَسِگریٹے بُن داتگ اَتءُ دُوت ماں دُوت کنگءَ اَت ـ
مھنازءَ اوپارنہ شُت گوں وت جیڑگءُ لبجگءَبوت ـ
"منی بَھتءَرا زاناں ھلاسی اَت ءُ اے تپلءَرا اَنچو بزگءُ ازاب بوگی اَت کہ منی سَرگوں تَوکپت ـ اے گپءَ تو وت شرترزان ئے ءُ شَرسرپدئے کہ منی لوٹگءَ شَھرءِ ھستی مندءُ شرتریں مردم آتکگ اَنت بلے وائے کسمت کہ ‘..!
منی پتءَ پہ تو چے نہ کُت ؟ تئ ویزاہ ئِے کَش اِتءُ ترا درملکءَ دیم ئِے دات اودءَ تو یک ماھے سرجم نہ کُت ءُ دِرک بَستاں ــ ترا دُکانے کَش اِت ءُ دات تو گوں بچکءُ شراباں جُمامَٹّ نہ کُت ـ
تو سوگند وارتگ کہ من شرنہ باں ءُ نہ سُدراں” ـ
دادینءَ گلاس چِست کُتءُ لُنٹانی سرءَ ایرکُت دراجیں گُلمبےءِ گِرگءَ پد” ھَو بلے چے کن ئے نسیب کہ ھمے وَلیں” ـ
ھمے گپءَ گوں آئی ءَ وتی مُرک مُجینت کہ مھناز دگہ گَپ ءُ گَلگ مہ کنت ـ
مھناز ءَ سرجھل کتگ اَت ءُ گوں وتی کُٹءِ چُکءَ سُکسُک ءَ اَت ءُ چُک ھیرانی ماتءَ چارگءَ اَت ـ
سِگریٹءِ دُوتاں کوٹی آڈھوراَت آ پدءَ گوں للیّں توارءَ گپءُ لَبجگءَ اَت نسیب نیسب کنگءَ اَت ـ
مھنازءِ ھَرءَ بارنہ بُرت” مھناز پدءَ بِرانزگپتگ اَت نسیب نسیب چے یے ھمے نسیب؟ ھَرچ کارءَ وت کن اِت ءُ بارءَنسیب ءَ لَڈاِت ـ نہ توکارے کن ئے نہ لوگءَ چہ دَرکپ ئے ءُ نہ کہ وتی سِلیں آدتاں یل کن ئے؟نِشتگ ئے بس نسیب نسیب کنے…! نسیب وت نہ اِت ءُ تئی لوگءِ ڈس ءُ نشانءَ درنہ گیجیت ءُ ترا ھُرجاں ءُ جپاں نہ کنت ءُ کارءُ روزگارءَ نہ بارت…! ءُ نسیب تئی شرابءِ سیٹ عبداللہ نہ اِنت کہ ماہءِ پورائیءَ ساری کیت تئی لوگءِ دَرءَ ڈک ڈکءَ جَنت ـ
نسیب ھرکسی وتی دستءَ اِنت ھرکس کہ وتی کارءَ گوں دلءُ ایمانداری ءَ کنت نسیب ھمائیءِ ھمراہ ءُ ھمبل بیت ـ تو گوں نَشہءَ منی سُھرءِ منگلیک ءُ والی وتی ارجان جت اَنت ـ سیٹءَ ھمک ماہ گیٹ ڈک ڈکءَ جَت ءُ تو ھمک شپ دروگیں سوگند وارت ـءُ من ھمروچ باور کُت ـ
بلے نوں من زاناں کہ تو ھُشکیں بَٹاکے ئِے ءُ بس …!
اگاں اے یکیں چُک مہ بوتیں نا….! من سک دیری گوں تو وتی زندءِ بَندیک سستگ اَت ءُ ماتءُ پتءِ لوگءِ راہ گِپتگ اَت” ـ
ھِیسکگےگوں مھنازءِچمّاں اَرس اِیردول بوت اَنت ـ
یکبرے پدءَ دوئیں نیمگاں بے تواری اَت آئی ءِ سگریٹ لُنٹانی سرءَ اوشتاتگ اَت مھناز ءِ چم شرابءِ شیشگءَ سک اَت اَنت ءُ اَرسءِ یک پیم ءَ ھُلک ھُلکءَ چُک ءِ دیمءِسرءَ کپگءَ اَت اَنت ـ
دادینءَپَدءَ گلاس چِست کُتگ اَت ءُ چُک آئی ءَ روک روک چارگءَ اَت ءُ لُنٹُک کنگ ءُ گِلوتگی اَت ـ
