آزمانک : رمگ پاٹِک ءٙ اِنت

پیروک بلوچ خان ءِ چُکاں منا گُشت ناکو گُلامُک ھر سال ءٙ پما پنجاہ پنجاہ کیسگ دان دیم داتگ۔ اے سال گوست ءٙ ھلاس اِنت ناکو گلامُک ءِ دان گاراں۔ گڑا من ءٙ گُشت اِش کستر توئے تو برو بلُک زرناز ءِ ھلک ءٙ۔ ناکو گُلامک ءٙ بگوش ما لنگڑیں شپ ءِ شام ءٙ کپتگیں تئی دان مارا سر نہ بوتگاں۔ بگوش جلدی داناں راہ دئے۔ من گڑا توکل کُت دیم پہ بلک زرناز ءِ ھلک ءٙ روان بوتاں۔ سک دمبرتگ اٙت چیاکہ من دراجیں پندے بُررِتگ اٙت۔ من گُشت جاگھے ننداں دم کناں۔ بلے دم کنئگ ءِ چُشیں جاگہ ءُ در نیست اٙت۔ من پند بُران کُت ءُ دیما روان بوتاں۔ گرماگی روچ اتنت سرجمیں جان ءٙ ھید چُرّگا اٙتنت۔ تو گوشت زاناں من جان شُشت ءٙ۔ من چہ ھیدا انچو گھِتگیں بو کنگا اتاں ھرکس ءٙ کہ منا دیست وتی پونز ءِ گرانزے بستاں کہ ایشی بو مارا مہ لگیت۔ کس منی کِرا نہ اُوشتات تو گُشت زاناں من ءٙ ھوپ ئے گون۔ اینچو پند جنئگ ءٙ من سک دمبُرت دل ءٙ جیڑ اِت نوں جاگھے ءٙ ننداں دمے بالاں کناں پرچاکہ من سک ژند ءُ پند اتاں۔ گڑا من ترانگ ءٙ کپتاں کہ ھمے نزیک ءُ گوراں پیش ءٙ اوتاکے بوت ءٙ۔ من روان بوتاں کہ اوتاک ءٙ درگیجاں گرمے سرد کناں۔ پدا گڑا بلک زرناز ءِ ھلک ءٙ جنزاں کناں۔ تاں چم منی ھمے اوتاک ءٙ کپتاں۔ من کہ اوتاک ءِ کِرا سر بوتاں۔ چار اِت تاں اے نوکیں اوتاکے پیسری کُھنیں اوتاک پروشت ءٙ ھُنڈ ءُ باھُنڈیں۔ اے نوکیں اوتاک کہ ادا مک اِنت نوکیں رنگے۔ من شتاں کہ ھمے نوکیں اوتاک ءِ دروازگ ءِ کڑی ءٙ پچ کناں توکا پُتراں۔ بزاں نکنے کہ ایشرا کُبلے جتگ۔ نزیک ءٙ نوکر ءٙ دیست تاں اوتاک ءِ دیم ءٙ مساپرے اُشتاتگ گڑا منا گوانک جتے بچا دروازگ ءِ کُبل ءٙ نہ پروش ءِ۔ من گُشت من دروازگے کُبل ءِ پروشگ ءٙ نہ یتکگاں۔ گڑا آتک منی کِرا گوشت ئے پو تو سک بو کنگا ءِ اے اوتاک ءٙ ما ترا نندار اِنت کُت نہ کناں۔ تو برو ما کُبل ءٙ پچ نہ کناں۔ گوشت ئے اے کُبل ءِ چابی ما تئی وڈیں چیلیانی واستہ اِیر نہ کُتگ اٙنت۔
من پدا وتی سپر بندات کُت دیم پہ بلک زرناز ءِ ھلک ءٙ شُتاں۔ پنچُمی شپ ءٙ من بلک ءِ ھلک ءٙ سر بوتاں۔ من گڑا بلُک ءِ نماسگان ءٙ گُشت من پہ کاسدی ءٙ آتکگوں۔ من جُست کُت انت باریں ناکو گُلامُک ءِ ڈگار ءِ کشار ءِ ھالاں بکنے چون انت مردماں گوشت ءٙ کشار سک شریں بیست ہزار دان کنت۔ منا پہ ناکو گُلامُک ءٙ پیروک بلوچ خان ءِ چُکانی کُلوھے گوں۔ من کُلوہ ءِ سر کنگا آتکگاں پیروک بلوچ خان ءِ چُکاں گُشت ءٙ ناکو گُلامُک ءٙ بگش تو اے سال ءٙ دان راہ نداتگاں مہ پھک لنگڑیں۔ بلُک ءِ نماسگاں درائنت کشار ءِ جست ءٙ مکن مئے ھلک ءٙ انچیں بدیں ءُ ردیں مردکے اتک ءٙ نامے وزیر اِنت۔ اے بدا وتی پس آورتگ انت ناکو ءِ ڈگار ءٙ مان کتگ انت۔ پساں ڈگار تیوگا پانڈول کتگ۔ ناکو گُلامُک بے چارگ کُجا دان راہ دنت۔ ڈگار تیوگا کھروار ءِ پساں وارتگ۔ ما گوں ناکو گلامک ءٙ ھور وت لنگڑیں۔ اے بد مئے رمگ ءٙ چٙرگ ءٙ ھچ نیلیت مئے تیوگیں رمگ اِیشی پاٹِک ءٙ کُتگ۔ ایشی ءٙ ناکو ءِ دومی ڈگار کہ سُھرو بوت ءٙ ایشی وتی گورُم مان کُتگ۔ گورُم ءٙ پہ ڈگار ءٙ نہ کھڑب اِشتگ نئیکہ ولّ گورُم ءٙ ڈگار سرجم ءٙ لپاشتگ۔ گڑا من گُشت ما شُمارا گُشتگ کہ درآمد وتی توکا جاگہ مدئے کہ پدا شمارا ساھے کشگ ءٙ نیلاں بچار باریں مرچی ھمے وڈ بوت یا نہ بوت۔ گڑا گوشت اش ھو راستیں ھمے وڈ بوت بلئے جاگہ ما نداتگاں پہ زور وت مئے توکا پُتر تگاں۔
بلُک ءِ نماسگ، کُڑاسگ ناشریں وزیر ءِ سرا سک زھر اتنت۔ من ءٙ گوشت اِش ما نوں چہ وزیر ءٙ سک بیزاری اں بس ما وزیر ءٙ نوں لڑیناں تُری ھرچی بیت بِلے بیت۔ بس اِنت ما باز اُپار کُتگ نوں ما کسی گپ ءٙ گوش نداراں۔ اے و نوں مارا ساہ ءِ کشگ ءٙ نیلگ ءٙ اِنت۔ ایشی دل کہ ھرچی لوٹیت اے وتی دل ءِ وڈا کنت۔ مارا وا پہ مردمے ھساب نہ کنت۔ جندے وت درآٙمدے نشت ءٙ مارا دراٙمد لِکیت پورا ھلک ءِ واھُند اِنت۔ گُشت اِش نوں ما وڈ ءُ پیم ٹھینتگ وزیر ءِ پس شپ ءٙ انچو واڈ ءٙ کایاں ما شپ ءٙ وزیر ءِ واڈا پروشاں۔ بِلے وزیر ءِ پساں گُرک ءُ ناھار وراں تاکہ وزیر بِلّڈیت ءُ مئے جان چے بدیں زوراک ءٙ بہُ چُٹیت۔ من گوشت شُما وزیر ءِ پسانی واڈ ءٙ چوں شُت کن اِت۔ وزیر ءٙ انچیں وروکیں کُچک داشتگ اے کُچک مردماں گزل گزل کناں۔ گڑا گوشت اِش وزیر ءِ کُچک مِنڈوکاں مارا انچیں نراز گون وزیر ءِ مِنڈُک مئے نرازاں انچو گنداں کُلُنزگ جناں وتی ٹانگاں بُرزا کناں۔ من گوشت شُما راست گوش اِت یک رندے من شُمے تازی کرگُشک ءِ شکار ءٙ دیستگ اٙنت۔ ایشاں ماشااللہ کجام لیب کُتگ گوں کرگُشک اں۔ ھو راست گوش اِت اے مِنڈُک ھچ نیاں شُمے نرازانی دیما ایشانی روت دمان ءٙ درکایاں۔ من چمدا واتر بوتاں پدا پیروک بلوچ خان ءِ چُکانی نیمگ ءٙ شُتاں بلک ءِ نماسگ وزیر ءِ پسانی واڈ ءِ پروشگ ءٙ شُتاں ۔۔۔۔۔