آزمانک : کِشک واب کپیت

کِشک باز اِتاں ھر یکے ءٙ یکے گِپتگ اٙت میزان میزان ءٙ جُنزان اٙت۔ من ھم یک کِشکے گِپتگ اٙت۔ منا پیریں مردکے ءٙ سوج دات گُشتے ھمے کِشک کہ تو گِپتگ ھمے کِشک ءٙ یل مکن ترا وت یک آپ سرے ءٙ سر کنت۔ کِشک سک دراج اٙت۔ کس اے کِشک ءِ آئیگ ءٙ تیار نہ اٙت۔ لھتین ءٙ گُشت مارا شپ کورگ اِنت انچو کہ روچ اِیر کپیت شپ بیت ما گار باں واب کپاں۔ من گُشت منا اے کِشک گار نہ کنت۔ من واب کپاں یا کِشک واب کپیت اے دوئیناں چے یکے وا بیت۔ من جُنزان کُت پُشت ءٙ ھچ چک نہ جت۔ من شُتاں کہ شُتاں سک لیوار اٙت۔ تبد اٙت روچ دیم ءٙ وتی تب ءٙ سوچگ اٙت۔ چم بُرز ءٙ چِست کُتاں بس آزمان اٙت دگہ ھچ نیست اٙت۔ ھِیدے منی شُت ءُ ھیدے اتک من سک تُنیگ بوتاں۔ منی چاگل ءِ آپ ھلاس بوتگ اتنت گڑا جول ءٙ منا بیوار کُت۔ کِشک ءِ لمب ءٙ من چات ئے دیست بلے چات ءٙ آپ مان نیست اٙت۔ چات تیوگ ءٙ ھُشک اٙت۔ کئور ھم نزیک ءٙ نیست اٙت کہ چمگ ئے بلکیں بیت آپ ئے بوراں من کِشک گِپت شتاں۔ انچو من کِشک ءِ بلاھیں بُرزگے ءٙ رست اوں چم منی یک میتگ ئے ءٙ کپت۔ گوں میتگ ءِ گِندگ ءٙ دل ءٙ سارت ایں آھے کش اِت کہ نوں رواں مِیتگ ءٙ وتی جول ءٙ پروشاں۔ گرم ءِ جل اٙت گوں میتگ ءِ سر بوگ ءٙ پیشِم بوت۔
کاپر ءِ چیرا مشکے درتکگ اٙت من تچک ءٙ تچک شُت اوں گوں چنک اں آپ وارت کمے دم بال ءٙ شُت۔ کُڈک ءِ دپ ءٙ جنکوئے سر درا اٙت گُد دوچگ ءٙ اٙت منا توار پِر جت گُشتے ترا نہ تُرست ءٙ تو مشک ءٙ آپ وارتگ مشک ءِ نمب ءٙ وا تازی ئے وپت ءٙ بوتگ۔ من گُشت تازی ءٙ منی بڑءِ ٹالی تپر دیستگ من ھکل کُتگ کُلُونزگے جتگے جِستگ۔ گوبزانی ژنمب ژنمب ءِ توار اٙت منا گوبز سک لِیڈ کنت۔ منا جنکو ءٙ گُشت ھیال بکن ترا گوبزے ما وارت گُشتے ادا گوبزانی چانگ باز اِنت۔
گڑیال منا دست ءٙ نہ اٙت بانگ ءِ توار من ھم اِش نہ کُتگ اٙت من نزانت نماز چے وھد ءٙ بیت۔ گڑا جنکوا من جُست کُت باریں تو نماز وانتگ۔ بچکند اِت ءُ سریگے سرا کُت گُشتے ادا مسیت نیست منا ھپت روچ اِنت من نماز نہ ونتگ۔ گُشتے ھر وھد ءٙ تئی ساھگ کد ءُ بچیل ئے بوت گڑا بزاں پِیشِم ءِ نماز اِنت۔ جمبری ءٙ اٙت ساھگ مِیم نہ بوت نماز ءِ وھد ءُ پاس زانگ نہ بوت۔ گُڑا من جُست کُت شُمئے کروس ءٙ باریں بانگ داتگ اگاں ناں۔ گُشتئے کروس سکیں بانگوے بوتگ بلے پرندوشی مُلا روبو ءٙ بُرتگ۔ من وتی چاگل چہ مشک ءٙ آپ ءٙ پُر کُت جنکوا منی چادر ءِ لمب ءٙ ھُشکیں نان ءُ لھتیں ناہ بست منا پدا وتی کِشک گِپت جُنزان بوتاں۔ اے کِشک ءٙ گوں ھچ رھگوزی ءٙ من ڈِیک نوارت۔ اینچو پند جنئگ ءٙ منی سواس سِست اں۔ چہ کوھے ءٙ آدیم بوئیگ ءٙ پدا منی سر میتگ ئے ءٙ کپت۔ اے دگہ پیم اِیں میتگے اٙت۔ ادا مرد ایں من ھچ ندیست ھر جنیادم ءٙ سیاھیں گُد گورا اٙت۔ چُشیں جنیادم من ھچ ندیست کہ آرا دوچی ءُ رنگی ایں گُد گورا بہ بیت۔ مِیتگ نہ وش نہ وش اٙت۔ اٙبیتکی ءُ بے چاڈی ءٙ مِیتگ وتی اٙمبازاں زُرتگ اٙت۔ بس یک گونڈو جنکوئے تھنا من دیست آئی دست ھنی تاں۔ گڑا من جُست کُت تئی دست چیا تھنا ھنی اٙنت گُشتے زی مئیگ ءٙ آئید بوتگ پمشکہ منی دست ھنی اٙنت۔ گُشتے تو پسانی ھوناں نہ گندئے زمین چہ پسانی ھوناں لِیگار اِنت۔ منا گُشتے تو آئید ءِ نماز زی ونتگ من گُشت اِناں من وا راہ ءٙ بوتگاں۔ منا گُشتے ھمے کہ راہ تو گِپتگ ھمے راہ ءِ گُڑ سرا منی براتُک ءٙ گُشتگ ھاک ءِ مسیت ئے ھست منی براتُک سکیں نمازی ئے ھُشترے مھار کُتگ ئے ھمودا بانگ ءِ دئیگ ءٙ شُتگ۔ منا گُشتے مسیت ءٙ دروازگ پِر نیست تو مسیت ءِ توک ءٙ برو گوں وش گُٹی ءٙ بانگ بِدئے بٙلے اِسپیت ایں گُد گورا بکن بِلے کش ءُ کِرئے نمازی ایں مردم کایاں گوں تو نماز وان اٙنت گوں۔
من پدا وتی کِشک ءٙ رہادگ بوتاں۔ یک ریشی ایں مردمے ھمے راہ ءٙ چے پیداک اٙت۔ سیاھیں ھرے ءٙ سوار اٙت سک چکو چکو اٙت لرزگ ءٙ اٙت۔ انچو گُمان بوت بلاھیں تُرسے ءِ آماچ اِنت۔ من جُست کُت تو ما شااللہ دراجیں ریش داشتگ من زاناں سکیں نمازی ئے۔ من گُشت تو زانا ھمے کِشک ءِ گُڈ سرءِ مسیت ءٙ مُلا بوتگ ءِ مردُمان اں نماز ونینتگ۔ گُشتے ھو من مُلا بوتگ اوں نماز ونینتگ اں۔ من گُشت تو واتر کُتگ زاناں چُکانی گِندوک ءُ گِدارا روگائے گُشی ھو بلے مسیت من یل ءٙ کُتگ۔ من جُست کُت تو یل ءٙ چیا کُتگ۔ ارسے چہ چماں رِتک اں گُشتے ادا مدام ھور بوتگ کس ءٙ توکل نہ کُتگ مسیت ءٙ بِہ شدائی ھورا مسیت تیوگ ءٙ پروشتگ ءُ دور داتگ۔ مردُماں گِیشتر بے دزماز ءٙ نماز ونتگ۔ من ھر بانگواہ ءِ نماز ءٙ پد واز کُتگ کس ءٙ منی واز گوش نداشتگ اں۔لھتین ءِ سر کِبلہ ءٙ نہ بوتگ۔ من گڑا ھر وھد ءٙ گُشتگ دزماز بِگرے ءُ دیم ءٙ گوں کِبلہ بکنے نماز بوان اِت گڑا منی سرا برانز گِپتگ اں۔ مدام پِکنک کُتگ ءِ وتی واست ءٙ پاچینی ونگ ءِ سُھر کُتگ وارتگ منا وتی سرامد ءُ دز گُلی ھم نداتگ اٙنت اِش۔ پاکیں مسیت ءِ ویران بوئیگ ءِ سُد ءُ سما اِیشان ءٙ نبوتگ۔ ھرکس ءٙ نوکیں ھُنرے دست ءٙ پتاتگ ءُ دومی ءٙ پہ مردمے نہ لِکیت۔ بلے منا جُست نہ کُت ئے کہ تو کُجا روگائے۔ بس ھمے منا گُشتے تاں ادئے ایگ ءٙ تو دم نہ بُرتگ؟ نہ بوت من پسو بدیاں مرد ءِ ھرا سرّگے جت ءُ کُون پُترکائی بنا کُت جِست مرد دللگوشت کپت۔ گڑا مرد منی گوشدارگی نہ بوت وتی سیاھیں ھر ءِ دُمب ءٙ کپت تاں چماں دیست ھر پہ ساری ءٙ ءُ مرد دُمب ءٙ تچگ ءٙ اٙت۔